OSADA / GOSPODARSTWO

Podobnie było z ziemią. Najpierw małe kwiatowe rabaty, potem skromny warzywniak, kilka nasadzonych jabłoni i śliw. By z wiarą w siebie i swoje możliwości powiększać areał warzywniaka, jego asortyment z hodowanymi w tunelu i szklarni pomidorami i papryką. Ta sama wiara towarzyszyła nam kiedy sadziliśmy winnicę i sad.
15,5 hektarowe gospodarstwo z jeziorem wciąż się rozrasta i choć nie stać nas na kupno nowej ziemi, to dzierżawimy ją, by hodować paszę dla naszych zwierząt.

Wszystko, wydawać by się mogło, przychodzi nam z ogromną łatwością, bo każdy nowy element gospodarstwa rodzi się, czasami w niewerbalnym dialogu, między Burym Misiem i Burym Niedźwiedziem, którzy czegoś szukają, coś chcą sprawdzić, a zaraz potem stają się hodowcami, producentami i specjalistami – gospodarzami jakiegoś skrawka naszego małego świata.

Wciąż przyglądamy się z rozrzewnieniem wędrówkom naszych przyjaciół. Jedni pchają wielkie wózki z paszą dla krów, inni w małych wiaderkach dźwigają ziarno dla kur, jeszcze inni z wiaderkami mleka idą karmić małe cielaki albo wynoszą z serowarni serwatkę dla świń. Wszyscy wiedzą gdzie, jak i po co wędrować.

Tak więc pierwszym walorem tego naszego gospodarstwa jest swoista rewalidacja, przywracanie naturalnych bogactw ludzkiego życia, co wydaje się być bezcenne w coraz bardziej plastikowym świecie.
Łatwiej nam, korzystając z gospodarstwa jako narzędzia wspólnego życia, okazywać sobie zaufanie, kiedy obdarzamy siebie obowiązkami i odpowiedzialnością. A tu wydają się one bardzo namacalne i bardzo konkretne, bo wyznaczają je: pory karmienia zwierząt, dojenia krów, podawania im leków, witamin, narodziny młodych zwierząt, to również sianie, sadzenie, podlewanie, wyrywanie chwastów, to wreszcie zbieranie plonów i ich przetwarzanie. W tej przestrzeni wspólnotowej przyjaźni nie musimy wiele spekulować, wystarczy dotknąć, zobaczyć, ba, nawet posmakować, aby cieszyć się tym, że mój przyjaciel mnie nie zawiódł, a ja sprostałem jego nadziejom.

Niewątpliwie ważnym, a czasami zaskakującym walorem jest materialne dobro, które jest też owocem wspomnianej wcześniej rewalidacji. Bo przecież począwszy od warzyw, owoców przez miód, nasze ziarno i pieczony z niego chleb, przetwory mięsne i mleczne, a także ryby, które łowimy w stawie i jeziorze, które trafiają na nasz stół, a także są kupowane przez zaprzyjaźnione ze wspólnotą osoby, w istotny sposób obniżają koszty naszego utrzymania tutaj. Do tego wszystko jest prawdziwe, smaczne, wyprodukowane według ekologicznych zasad.